တကယ့္ခရီး

နီေယာ္ဓာ
ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈ တိမ္အိုရိုင္းေတြ၊
အိမ္ေ၀း ေသြးေျခဥ ျခံဳထည္ၾကမ္းေတြ၊
ၿခိမ္းေျခာက္မႈေသာ့တံႀကီးႀကီးနဲ႔
အေသခတ္ပိတ္ပစ္ထားတဲ့ ေနသာထိုင္သာရိွမႈ ဘာသာတရားေတြ..
၀ိၪာၪ္ထိေႏွာင္ရင္း ေပ်ာ္က်စီးထန္း။

ေသြးစင္ညေတြမွာ အိပ္ေပ်ာ္တတ္ပါမွ၊
ေအာ္ဟစ္ေျခာက္ျခားရမႈေတြမွာ ဖြဲ႕သီတတ္ပါမွ၊
ဟိုဒီဘယ္ဆီမေရရာေတာ့တဲ့ နံရံေတြၾကားမွာ လံုျခံဳတတ္ပါမွ၊
ကူးစက္ပိုးေတြလိႈင္ေနတဲ့ရာသီဆိုးမွာ အိပ္မက္သက္လံုေမြးတတ္ပါမွ..

စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့..
အိပ္ကပ္ထဲက ေန႔ေတြဟာ..
မိုင္တိုင္ေတြအားလံုးအတြက္..မေလာက္သလုိပဲ။

ေရၾကည္စီးရာ ငါးစံုျမွဴးရာသို႔..

ေျခတလွမ္းတိုင္း ခရီးတြင္တယ္။
၂၀၀၈ခု မတ္လ ၂၈ ရက္ ေန႔ခင္း ၃ နာရီ


Summary

Rest of your post

ဒို႔တိုင္းျပည္

ေဇာ္ဂ်ီ
ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔
ဒို႔႐ြာ ဒို႔ေျမ၊ ဒို႔႐ြာေျမဝယ္
ေစတီ စပါး၊ မ်ားလည္း မ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲနွင္႔
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလ်ႇင္
ယာစကာမ်ဳိး၊ တညိႇဳးညိႇဳးနႇင္႔
ပုထိုးျမင္႔ေမာင္း၊ ေက်ာင္းၾကိဳ ေက်ာင္းၾကား
လႇည့္လည္သြားလ်က္
မစားေလရ၊ ဝမ္းမဝ၍
ဆြမ္းမ်ႇ မတင္နုိင္ ႐ႇိမည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔
ဒို႔႐ြာ ဒို႔ေျမ၊ ဒို႔႐ြာေျမဝယ္
ေရခ်ိဳေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္နႇင္႔
သီးနႇံခ်ိဳပ်ား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲနႇင္႔
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလ်ႇင္
ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍
ေတာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ ျမန္မာ ထေလာ့
အားမေပ်ာ့နႇင္႔၊ မေလ်ႇာ့လုံ႔လ
သူကစ၍၊ ငါကအားလံုး
လက္႐ံုးျမားေျမာင္္၊ ဉာဏ္ျမားေျမာင္နႇင္႔
စြမ္းေစာင္ၾကေလ၊ ေဆာင္ၾကေလေလာ႔

ဤေျမ ဤ႐ြာ၊ ဘယ္သူ႔႐ြာလဲ
ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ႔စပါးလဲ
ထားေလာ့တာဝန္၊ ပြန္ေလာ့ လုပ္ငန္း
ဉာဏ္ေရႇ႕ ပန္း၍
တဝမ္းတစိတ္ ညီေစသတည္း။ ။
၁၉၃၅ ခုနႇစ္ ၾသဂုတ္လ ႀကီးပြားေရး အတြဲ - ၃၊ အမွတ္ - ၁၁

Summary

Rest of your post