ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုရဲ့....ကမၻာမွာ

ေဆာင္းယြန္းလ

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ
ဂါရဝတရားေတြ က်ိဳးပဲ့ေၾကမြေနခဲ့ၾကၿပီး
ယံုၾကည္ခ်က္ေတြက အပ်င္းေၿပေလညင္းခံထြက္ေနၾကတုန္းပါပဲ...

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ
တေယာက္ကိုတေယာက္ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီးေလွ်ာက္ဖို႔
ေနာက္ေက်ာေတြ မလံုေလာက္ခဲ့ၾကေသးသလို
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ၿပီးစကားေၿပာဖို႔
စိတ္ဓာတ္ေတြလည္း အေၿခမခိုင္ခဲ့ၾကေသးပါဘူး...

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ
လိမ္ညာတဲ့တိမ္ၿပာေတြက မရြာတဲ့မိုးကို ဟန္ေရးၿပေဆးဆိုးၿပီး
စစ္ေအးတိုက္ပြဲေတြက မေသမရွင္သဘာဝကို အိပ္ေမြ႔ခ်ထားတယ္...

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ
ၿမိဳ႕ၿပေလညင္းက ေရာဂါကင္းရွင္းေၾကာင္း လက္မွတ္အတုထိုးၿပီး
ေဗဒင္ဆရာက ပရိေဒဝမီးေတာက္ေနသူေတြရဲ့ ေငြေၾကးကို ယၾတာေပးတယ္....

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ
ဆရာဝန္က လူနာရွင္ရဲ့ေသာကကို ေလာဘနဲ႔ေမ့ေဆးထိုးၿပီး
လူသတ္သမားက ေသနတ္က်ည္ဆံမွာသာ အၿပစ္ရွိေၾကာင္း ေလွ်ာက္လဲခ်က္ေပးတယ္....

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ
အေရအတြက္က အရည္အခ်င္းကို လက္ဝါးၾကီးအုပ္ခ်ယ္လွယ္ထားၿပီး
တရုပ္ထုတ္ကုန္ပစၥည္းေတြက အရည္အေသြးကို ေရထိုးအေလးခိုးထားတယ္.....

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ
အစိုးမရတဲ့ သူခိုးဓားၿပေတြက ရလာဒ္မွန္သမွ်ကို မဲလိမ္ၿပီး
စစ္ပြဲေတြက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ၿခိမ္းေၿခာက္ဓားၿပတိုက္ထားတယ္.....

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ
အၾကံအဖန္က အမွန္အကန္ကို ကုလားဖန္ထိုးၿပီး
ဘြဲ႔လက္မွတ္ေတြက အလုပ္အကိုင္ေတြကို ေလလံတင္ထားတယ္......

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ
သူေတာင္းစားက ဂရုဏာတရားကို အႏုၾကမ္းစီးၿပီး
ေရာင္စံုမေလးတခ်ိဳ႕က ေမတၱာတရားကို ဒစ္စေကာင့္နဲ႔ေရာင္းစားတယ္....

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ
အေပါစားရုပ္ရွင္ကားက လက္လုပ္လက္စားေတြရဲ့ အိပ္ခ်ိန္ကိုအလစ္သုတ္ၿပီး
တကိုယ္ေရေကာင္းစားမႈေတြက ဘာသာတရားကို ခါးပိုက္ႏႈိက္ထားတယ္.....

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ
ပေရာ့ဂ်တ္နဲ႔ပရုိပိုဇယ္ေတြက ေရွာ့ပင္ထြက္ၿပီး
လိင္အလုပ္သမတခ်ိဳ႕က ေအအိုင္ဒီအက္စ္ကို ကြန္ဒြန္ဖံုးၿပီး ေခ်ာ့သိပ္ၾကတယ္..

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာဟာ
ေသာင္းထြန္းေနတဲ့ ၿမစ္တစင္းၿဖစ္သလို
ေမွာင္လြန္းေနတဲ့ စစ္တလင္းတခုလည္းၿဖစ္တယ္....

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာဟာ
သတင္းစာမဖတ္ရေသးတဲ့ နံနက္ခင္းတခုၿဖစ္သလို
မနက္စာမစားရေသးတဲ့ ညေနခင္းတခုလည္းၿဖစ္တယ္....

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာဟာ
စနတ္တံမၿဖဳတ္ရေသးတဲ့ ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးတလံုးၿဖစ္သလို
အေကာင္းဆံုးအရႈံးသမားေတြအတြက္ မၿငိမ္းေသးေသာ ေခတ္တေခတ္လည္းၿဖစ္တယ္...

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာဟာ
ထီေပါက္ၿပီး လက္မွတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ ေခတ္တေခတ္ၿဖစ္သလို
ထီးစုတ္ဖိနပ္ၿပတ္ၿပီး စိတ္ဓာတ္ေတြအိပ္ကပ္ပါးေနတဲ့ ေခတ္တေခတ္ပဲၿဖစ္တယ္...

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာမွာ.....၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာဟာ......ကိုယ့္တပ္ကိုယ္နင္း...

၂၁ရာစုရဲ့ ကမၻာဟာ....အခ်င္းခ်င္း...အၿပက္အၿပက္နဲ႔... ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ေနတယ္.....။ ။

၂၀၁၁ခု ၾသဂုတ္လ ၁၁ရက္

http://saungyunela.blogspot.com/2011/08/blog-post_11.html#links

အသက္ရႈမ၀ျဖစ္ရျခင္းအေၾကာင္း

နီေယာ္ဓာ  

အေမွာင္ကို ယဥ္ပါးခိုင္းဖို႔၊ အေမွာင္နဲ႔ ေပက်ံတတ္ဖို႔၊ အေမွာင္မွာ ကစားတတ္ဖို႔ ပထမတဲ့

ဟုတ္ပါ့မလား..

အဲဒီနည္းဟာ အလင္းဆီကိုပို႔ေဆာင္မယ္ဆိုတာ

သတိ။

၂၀၁၂ခု ဇန္န၀ါရီလ ၁၆

ေကာင္းကင္ မဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ http://www.kaungkin.com/index.php?option=com_content&view=article&id=702:2012-01-21-23-58-48&catid=34:2009-04-17-00-31-18&Itemid=77

အမွတ္တမဲ့ကဗ်ာ

နီေယာ္ဓာ
(Diamond Dave Whitaker ေရးသားသည့္  Poem Just by Chance ကို နီေယာ္ဓာ ဘာသာျပန္ဆိုသည္။)

ထင္ေတာင္ မထင္ထားတဲ့

အမွတ္တမဲ့ကေလးေတြဆိုတာရိွတယ္။

အခု ဘာတခုမွ မေရရာလွဘူးဆိုေပမယ့္

ငါတို႔ ေတာင့္ခံထားၾကမယ္..

စံုစည္းရာမွာ စံုစည္းျမဲစံုစည္းေနၾကအံုးမယ္ဆိုရင္..

တေန႔ေန႔မရိွဘူးလို႔ ဘယ္ေျပာႏိုင္ပါ့မလဲ။

စမ္းေခ်ာင္းကေလးအတိုင္း စီးေမ်ာသြားစမ္းပါ့..

ပင္လယ္ၾကီးဆီကို...

ၾကယ္ကေလးေတြကို ၾကည့္ဖို႔ ေမာ္လိုက္စမ္းပါ့..

ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲမသြားတတ္တဲ့၊ မေတြေ၀တတ္တဲ့

ေကာင္းကင္ဆိုတာကို တကယ့္ကိုျမင္ႏိုင္ဖို႔..

ေတြးရိုးေတြးစဥ္ထက္ပိုျပီး ဘာမွထပ္ေကာင္းေအာင္ မေတြးႏိုင္ေတာ့တဲ့

သံေခ်းတက္ ေတြးမႈေခၚမႈေတြ..

တနပ္စားၾကံတတ္သူေတြ..

အၾကားမရိွ၊ အျမင္မရိွ

စိတ္၀ိညာဥ္ဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္ မသိသူေတြ..

ဒါေတြေၾကာင့္မ်ားေတာ့

ကိုယ့္ခရီး မက်န္႔ေစ မၾကာေစနဲ႔..

ေျခလွမ္းေတြ ရပ္မသြားစမ္းပါနဲ႔..

ဟုိဟာတားျမစ္၊ ဒီဟာတားျမစ္

စိတ္ႏွလံုးရႊင္ျပံဳးမႈေတြ သတ္ျဖတ္

ခြဲဖို႔ ျခားဖို႔ တံတိုင္းၾကီးေတြသာ ေဆာက္တတ္သူေတြ..

တံခါးေတြ ေဆာင့္ၾကီးေအာင့္ၾကီး ပိတ္တတ္ဆို႔တတ္သူေတြ..

စိတ္ကူးစိတ္သန္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔

အနာဂတ္ကို မေျမာ္ျမင္တတ္၊ ပံုမေဖာ္တတ္တဲ့သူေတြ..

အမ်ားသူငါကို ၾကမၼာငင္ေစသူေတြ..

ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မလိုက္နာႏိုင္ဘဲ

ကိန္းၾကီးခမ္းၾကီး စည္းကမ္းေတြ ဟိုတင္း ဒီက်ပ္နဲ႔

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဟုတ္လွထင္ေနတဲ့

သိပၸံနည္းက် ကိုယ္ေတာ္ေတြ..

က်မ္းၾကီးေပၾကီးေတြ ကူးရံုသာကူးေရးတတ္သူေတြ..

ခင္ဗ်ားတို႔ ကိုးကြယ္ဖို႔ ဘုရားသခင္တို႔ ယံုၾကည္အားထားဆည္းကပ္ရာတို႔ဆိုတာေတြကိုေတာင္

သူတို႔ကိုယ္တိုင္ စိတ္ၾကိဳက္ဖန္တီးေပးအံုးမယ့္သူေတြ..

၀တၳဳပစၥည္းေတြနဲ႔သာ သိပ္သည္းေနတဲ့ ဒီဟာ ဟိုဟာ ဘာဘာညာညာ စနစ္ၾကီးရဲ႕

အရွင္သခင္ၾကီးေတြေပါ့..

ဒါေပမယ့္ေပါ့ဗ်ာ..

ရွင္ရက္ေသေနရသူေတြရဲ႕ ညထဲမွာေတာင္

လက္ဖ်ားေလးေတြခ်င္းထိလိုက္ၾကတဲ့အခါ

မ်က္၀န္းေတြ ရႊင္းလက္ေတာက္ပလာတဲ့အဲဒီအခ်ိန္

ေႏြဦးေငြ႔ရည္ေတြ ပင္စည္တေလွ်ာက္

အစံုတင္မဟုတ္ အထက္ကိုပါဆန္စီးသြားတဲ့

ဆန္းၾကယ္တဲ့ သဘာ၀တရားၾကီးရဲ႕ ပင္သက္ပ်ိဳးပံုမ်ိဳးနဲ႔..

မနက္ခင္းအသစ္ဆိုတာ ေမြးဖြားလာရျမဲပဲ။

ကဗ်ာဆရာေတြဟာ အသက္ရွင္ရက္ အျမဲက်န္ရစ္တယ္..

အဲဒီ တင္းတင္းခ်ည္ထားတဲ့ ၀ါယာေတြအတိုင္း

ေလွ်ာက္ျမဲေလွ်ာက္ဆဲပါပဲ...

လေရာင္ဆမ္းတဲ့ အဲဒီလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း

အခ်င္းခ်င္းေဖးကူလို႔..

ဆက္ေလွ်ာက္ေနၾကရံု..

ေကာင္းလိုက္တဲ့ အဲဒီလမ္းနီၾကီးအတိုင္းေပါ့..

အိပ္မက္ရကၠန္းသယ္ေတြ..

စိတ္၀ိညာဥ္ကို အေကာင္းအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ ဖာေထးေပးၾကသူေတြ..

အနာတရေတြကို ကုသလို႔..

အသံတိတ္ အာေခါင္ျခစ္ေအာ္ဟစ္ရတဲ့အျဖစ္ေတြကို သက္သာေစလို႔ေပါ့..

သက္တံေရာင္စံုရဲ႕ စစ္သည္ေတာ္ေတြ

လြတ္လပ္ျခင္းေတးကို သီလို႔..

ေရာင္ျခည္မလာခင္ဟာ အေမွာင္ဆံုး အမိုက္ဆံုးအခ်ိန္..ဒါပါပဲ..

လံုး၀ ေမွ်ာ္လင့္မထားတုန္း.. ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ေနရာမွာ..

အကူဟာ ခင္ဗ်ားဆီကို ေရာက္လာလိမ့္မယ္..

ေျမစိုင္မဲမဲၾကီးေတြကို ခြဲေဖာက္ျပီး

ပင္ပ်ိဳစိမ္းေတြ တိုးထြက္လာၾကသလိုေပါ့..

လူသားျခင္း ျမင္ေအာင္သိေအာင္ၾကိဳးစားတဲ့အခါ

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ အရိွန္အဟုန္နဲ႔စီး..

ရွင္သန္မႈအဓိပၸါယ္ေတြ အရိွန္အဟုန္နဲ႔စီး..

အသစ္တခုဆီကို။

ေကာင္းကင္ မဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။ http://www.kaungkin.com/index.php?option=com_content&view=article&id=751:poem&catid=34:2009-04-17-00-31-18&Itemid=77

Poem Just by Chance

Diamond Dave Whitaker

Just by chance

not to likely

just because the reason is unclear

doesn't mean

we won't know one day

if we hang in

hang out

follow the stream down

to the sea

look up to see the stars

and really see the sky

undeterred,

that means not stopped

by conventional thinking

short sighters,

deaf and blind

to the spirit.

Nay sayers, kill joys, wall builders,

door slammers, vision slayer,

doomsayers

scribes and pharisees of science

theological engineers

Lords of this system of things.

But new morning

spring saps flows as

fingertips touch and eyes glow

the night of the loving dead.

The poets remain alive, walking

down that tight rope wire.

Looking out for one another

just strolling down that moon lit path

that good Red Road.

Dream weavers, spirit menders,

healing the pain and soothing

the silent screams.

Warriors of the rainbow

just singing a freedom song.

Its all it being darkest just before

the dawn,

and when and where

you least expect it

help will come along

like green shoots thrusting through.

Damp dark earth

love will spring a new

life will spring a new

just breaking through the ice.

From Kaung Kin Magazine: http://www.kaungkin.com/index.php?option=com_content&view=article&id=752:poem&catid=53:absdfnbs-articles&Itemid=103