ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၃)

သွ်င္ေန၀င္းေဇာ္
ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၃)ေတြ တထပ္ၾကီး ၀ုန္းကနဲ႕ က်လာေတာ့..
လုပ္လက္စေတြ.. ဘာမွ.. ဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး..

ကဗ်ာေရးမယ္။

ဗိုလ္ေတဇ..သခင္ေအာင္ဆန္း..ေမာင္ထိန္လင္း..အိုမိုဒါမြန္ခ်ိ.. ပဲခူးကေ၀.. အညာသားေလး.. သုိ႕မဟုတ္.. ဗိုလ္ခ်ဳပ္

ေျမ့ႏြမ္းပြင့္ဖတ္ေလးတဖတ္ကို နံရံျပကၡဒိန္က ျပန္လန္းတယ္..
၉၃ႏွစ္တာ ရနံ႕ေဟာင္းဟာ.. သိန္းသန္းခ်ီေမွ်ာ္လင့္ျခင္းတို႕နဲ႕.. ေမႊးဆဲ..
အိမ္မက္ယႏၱရားအတြက္.. ႏွလံုးသားအပို္င္းအစ.. ေခ်ာဆီေတြဟာ.. ပစ္ခဲယိုစီးဆဲ..
ဆည္းပူးသိုေလွာင္ခဲ့.. အလင္းေတာက္ေတြဟာလဲ.. ေလာင္ျမဲ.. ျမိွက္ျမဲ..

လူသားၾကီးေရ.. စစ္မွန္လွစြာေသာ.. ကြ်ႏိုပ္တို႕၏.. လူသားၾကီးေရ
အတၱငွတ္တိုင္မွ.. အခ်ဥ္ခံ.. လည္ပတ္ကို.. ျဖဳတ္လွည့္ပါ..
တ၀ဲ၀ဲလွည္ေနရံု.. ႏြားကေလးေတာ့.. မျဖစ္လို..

ပရ ျမက္ခင္းႏုက်ယ္မွာ.. ကိုယ္တိုင္ဖြင့္ဆိုထားတဲ့.. ရွင္သန္မႈအဓိပၸာယ္ေတြနဲ႕သာ.. လြပ္လပ္မြတ္သိပ္လိုသည္..

၁၃.၀၂.၁၉၁၅ - ၁၉.၀၇.၁၉၄၇
ေမြးဖြားျခင္းနဲ႕ ေသဆံုးျခင္းတခုဆီကို က်ဳပ္တို႕အားလံုး.. ပိုင္ၾကဆိုေပမယ့္..
အဲဒီ ' - ' တံုးကေလးမွာ အသက္ရႈမႈကို.. ျပဌာန္းပံုေတြ.. ကြာတယ္..

ခင္ဗ်ားေရာ..

က်ဳပ္တို႕ေတြဟာ.. အဲဒီပြင့္ဖတ္ေလးရဲ႕.. ေသြးမႈန္ဥေတြနဲ႕ဖြဲ႕ထားတဲ့.. မ်ိဳးစိပ္စစ္စစ္ေတြပါ့..
ေရွ႕မွာ.. ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၃)ေတြ တထပ္ၾကီးပဲ..
ဘယ္ဘက္ေဒါင့္အစြန္းက.. အသံေလးကို အတူနားစြင့္....

ရဲၾကစို႕ရဲ႕။

၂၀၀၉ခု ေဖေဖာ္၀ါရီ (၁၃)