အမ်ားအက်ိဳး ကိုယ့္အက်ိဳး

တင္မိုး
မနီကေလးပန္းပန္ခ်င္
ပန္းဥယ်ဥ္ကို၀င္
ပန္းပန္ခ်င္ယင္ ပန္းပင္ပ်ိဳး
အမ်ားအက်ိဳး ကိုယ့္အက်ိဳး။

မနီကေလး ထမင္းဆာ
လယ္ေတာဆီကိုလာ
ထမင္းဆာယင္ ေကာက္ပင္ပ်ိဳး
အမ်ားအက်ိဳး ကိုယ့္အက်ိဳး။

မနီကေလး ေခၽြးစိုစို
စရပ္ရိပ္မွာခို
ေနခိုခ်င္ယင္ စရပ္မိုး
အမ်ားအက်ိဳး ကိုယ့္အက်ိဳး။

စာမ်က္ႏွာ (၁၉) တတိယအၾကိမ္ထုတ္ ထီးကေလးနဲ႔မနီ ကဗ်ာစာအုပ္မွ



Type the rest of your post here..

အႏိုင္မခံ (ဘာသာျပန္)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ငါ့အား ဖုံးလႊမ္းထားေသာ လကြယ္သန္းေခါင္
ဤအေမွာင္အတြင္းမွေန၍ အႏိုင္မခံ အရႈံးမေပးတတ္ေသာ
ငါ၏စိတ္ဓာတ္ကို ဖန္ဆင္းေပးသည့္ နတ္သိၾကားတုိ႔အား ငါေက်းဇူးတင္၏။

ေလာကဓံတရားတို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လက္ဆုပ္တြင္းသို႔
က်ေရာက္ေနရျငားေသာ္လည္း ငါကား မတုန္လႈပ္ မငိုေၾကြး

ကံတရား၏ ရုိက္ပုတ္ျခင္း ဒါဏ္ခ်က္တို႔ေၾကာင့္
ငါ၏ ဦးေခါင္းသည္ ေသြးသံတုိ႔ျဖင့္ ရဲရဲနီ၏ ညြတ္ကား မညြတ္

ဤေလာဘေဒါသတို႔ ႀကီးစိုးရာဌာန၏ အျခားမဲ့၌ကား
ေသျခင္းတရားသည္ ငံ့လင့္လ်က္ရွိ၏။
သို႔ေသာ္ ငါ့အား မတုန္လႈပ္သည္ကို ေတြ႔ရအံ့။
ေနာင္ကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကာက္သည္ကိုသာ ေတြ႔ရအံ့။

သုဂတိသို႔ သြားရာ တံခါး၀သည္ မည္မွ် က်ဥ္းေျမာင္းသည္ျဖစ္ေစ
ယမမင္း၏ ေခြးေရပုရပိုက္၌ ငါ့အျပစ္တို႔ကို မည္မွ်ပင္ မ်ားစြာ
မွတ္သားထားသည္ျဖစ္ေစ ငါကား ဂရုမျပဳ
ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏ အရွင္သခင္ျဖစ္၍
ငါသာလွ်င္ ငါ့စိတ္၏ အႀကီးအကဲ ျဖစ္သတည္း။

(အိုးေ၀မဂၢဇင္း၊ အတြဲ ၆ အမွတ္ ၁၊ ၁၉၃၆ ခု)

အဂၤလိပ္ကဗ်ာဆရာ ေ၀လ်ီယံအာနက္စ္ဟန္ေလး ၁၈၇၅ခုု၌ေရးသားခဲ့ေသာ မူရင္း အင္ဗစ္က္တက္စ္ ကဗ်ာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဘာသာျပန္ဆိုသည္။

မူရင္းအဂၤလိပ္ကဗ်ာ

Invictus
William Ernest Henley

Out of the night that covers me,
Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeoning s of chance
My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears
Lies but the horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find me, unafraid.

It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.
Engrave this quote in Our Store! Rate this Quote! Tell a Friend.

1875.

ခ်စ္တဲ့မေနာေျမစာမ်က္ႏွာမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
http://chittemanawmyae.blogspot.com/2008/02/blog-post_13.html

Type the rest of your post here..

ေဆာင္းဆိုးရွရာ

နီေယာ္ဓာ
ကိုခင္လြန္းရဲ႕ မီးဖိုကေလးနား တခဏဖိုျပီးျပန္လာေတာ့..
ေဆာင္းဒဏ္ရာရတတ္တဲ့ ႏွင္းပြင့္ေတြ ဟိုဒီခိုလို႔ပါခဲ့တယ္..

ယာယီဆိုေပမယ့္..
သံမဏိႏွင္းလို ရဲေဘာ္နဲ႔ ရဲေမၾကီးေတြ
ကိုယ္ေရာ၊ စိတ္မွာပါ
ေဆာင္းဆိုးရွရာေတြ ေျပပါ၊ ေပ်ာက္ပါေစ။

ပုလင္းကေလးတလံုးလြတ္က်သလို
ျဖစ္တည္မႈေတြ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာနဲ႔
သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကေတာ့
ယံုၾကည္မႈဆိုတဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ထိမိခိုက္မိရက္က
သူ႔ကိုယ္သူလိုက္ေကာက္ရင္း ေျပာဖူးတယ္..

ေရခဲျခင္းဆိုတာလဲ ကႏၱာရတမ်ိဳးပါပဲတဲ့ေလ..

၂၀၀၈ခု ဒီဇင္ဘာလ ၁၆ရက္ မနက္ ၂နာရီ ၃၆မိနစ္

ကဗ်ာဆရာ ခင္လြန္း၏ ယာယီႏွင္းမ်ား ကဗ်ာရွည္ၾကီးေၾကာင့္ ေ၀ဒနာေပၚျပီးေရးပါသည္။
http://thitkhetthanlwin.blogspot.com/

Select ေပးၿပီးေရးပါ...


Type the rest of your post here..

အေမ့အနက္

ပ်ိဳ
"ေမေမ့ဘ၀ရဲ႔ နံပါတ္တစ္ အေရးၾကီးဆံုးဟာ သမီးေလးပါ။
နံပါတ္ႏွစ္ဟာလဲ သမီးေလး..
နံပါတ္သံုးဟာလဲ သမီးေလး..
ေမေမ့ရဲ႔ နံပါတ္စဥ္တိုင္းဟာ သမီးကေလးပါပဲ သမီးေရ.."

ေကာ္ဖီခါးခါးတခြက္ကို ေမာ့ရင္း
ကုန္ဆံုးခဲ့ရတဲ့ မနက္တိုင္းမွာ..
ရဲရင့္စြာေပးဆပ္ျခင္းရဲ႔ အနက္ေတြဖြင့္ဖို႔
က်မအပတ္တကုတ္ ၾကိဳးစားမိသမွ်
ခိုင္းႏိႈင္းခံ နိမိတ္ပံုေတြအားလံုးဟာ
အေမ့အသက္ရႈသံမွ်င္းမွ်င္းေလးေအာက္မွာ
သိမ္ငယ္လြန္းစြာ ေဖ်ာ့ေတာ့သြားရေတာ့တာပါပဲ...

သိမ္ေမြ႔လြန္းတဲ့ အေတြးစိတ္ကူးေတြကို စားသံုးရင္း
လေရာင္ျငိမ္ျငိမ္ေအာက္ ေအးျမမႈေတြေကာက္မိတဲ့ ညတိုင္းမွာ
က်မရခဲ့တဲ့ ေလေျပႏုႏုနဲ႔ သမာဓိတိတ္္တိတ္ၾကားက
လကေလးရဲ႔ အရိပ္ေတြဟာ
အေမ့ရင္ခြင္ထဲက ေမတၱာေငြ႔ေတြၾကားမွာ
ခပ္၀ါး၀ါး မိွန္က်သြားတဲ့ မီးခဲေလးေတြသာသာ
ေအးျမေနရရွာေတာ့တာပါပဲ...

ဒီလိုနဲ႔...
ကုန္ခဲ့ရတဲ့ နာရီလက္တံအစုအပံုေတြၾကားမွာ..
အေမ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက..
က်မပန္းခ်ီကားရဲ႔ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုးစုတ္ခ်က္ေတြအျဖစ္နဲ႔
အေမ့ရီသံလြင္လြင္ေလးေတြက..
ဖြဲ႔မရတဲ့ က်မကဗ်ာေတြအတြက္ နရီကိုက္ကာရံေတြအျဖစ္နဲ႔
အေမ့ေသြးလည္ပတ္ႏႈန္းေတြက..
ဆိုညည္းခြင့္မရတဲ့ က်မသစၥာေတးေတြအတြက္
အထိရွဆံုး အဖြင့္သံစဥ္ေတြအျဖစ္နဲ႔
အေမ့ဆံစေလးေတြက..
က်မနဲ႔ေလာကၾကားက ေႏွာင္တင္းမရတဲ့ ျပတ္ေတာက္မႈေတြအတြက္
အခိုင္ဆံုးၾကိဳးစမွ်င္ေလးေတြအျဖစ္နဲ႔
. . . . . . . . . . . . . . .

က်မကေတာ့ အရြယ္လြန္အဘြားအုိကေလးတေယာက္
ျဖစ္လာခ်ိန္မွာေတာင္
အေမ့အတြက္
ကေလးသာသာ ကေလးေလးတေယာက္ထက္
ဘာမွပိုႏိုင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါ...

က်မဘ၀ရဲ႔နံပါတ္တစ္ အေရးၾကီးဆံုးဟာ...?
နံပါတ္ႏွစ္ဟာ.....................?
နံပါတ္သံုးဟာ.....................?
က်မရဲ႔ နံပါတ္စဥ္တိုင္းဟာ........ေမေမ.....
မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္

အေမ့ရဲ႔ ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြက
အရိႈက္ခက္ေနတဲ့ က်မရဲ႔ ငိုေၾကြးျခင္းေတြအတြက္
သစၥာအျမဲဆံုး သားေခ်ာ့ေတးတပုဒ္အျဖစ္နဲ႔...............

၁၉၉၇ခု ေမလ ၁၅ရက္
ေမေမ့အတြက္ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႔ခဲ့ပါသည္။

Type the rest of your post here..

ေမမီ

နီေယာ္ဓာ
ေမမီ
ညီမေလးဟာ ကမၻာေျမအတြက္
ကံေကာင္းျခင္းေတြကို
ေျခြေပးႏိုင္မယ့္သူကြယ့္...

အသက္ရႈမႈ ယႏၱယားမွာ
ကဗ်ာေတြဟာ ထိုးဆီမို႔
ဒီတပုဒ္ မင့္အတြက္..

ယံုၾကည္မႈေတြကို အထပ္ထပ္ဖုန္ခါၾကစို႔ရဲ႕
တန္ဖိုးအစိပ္အက်ဲေတြအတြက္
သစၥာမ်က္လံုးကိုငွား..
စၾကာ၀႒ာၾကီးေတာင္ဖ်ားနာတတ္ေလေတာ့..

ေမမီေရ..
ေန႔ခင္းအိပ္မက္ေတြအတြက္
ဖန္ပုလင္းအဖံုးေလး ဖန္ဆင္းေပးခ်င္ပါရဲ႕ ...

ဒီအေကြ႔ေလးမွာ.. ဒို႔အတၱေတြကို
အျပန္အလွန္ထမ္းပိုးၾကရင္း..
သန္းေခါင္ဘ၀ထုထဲ တိုးလိုက္ၾကစို႔ရဲ႕ ...

အဲဒီအခါ..
ညီမေလးဟာ ၾကယ္မႈန္ကေလးျဖစ္လိမ့္..
ညေတြကြဲအက္ေအာင္..
လင္းလိုက္..ေလာင္လိုက္စမ္း..

မနက္ခင္းေတြက မင္းကို
ေကာင္းေကာင္း..မွတ္မိေနပါလိမ့္မကြယ္..

ေအးခ်မ္းေစ..

၂၀၀၇ခု ၾသဂုတ္လ ၂၁ရက္


Type the rest of your post here..

သစၥာအမွာ

သွ်မ္းေလး
ရိုင္းသည့္ေကာင္းကင္
ထိုးေဖာက္၀င္သည္
ေတာ္လွန္ရဲရင့္
တိုက္ပြဲဖြင့္သူ
အသင္လူသည္
ေရႊေတာင္ပံထက္
ေသြးစက္ယိုစီး
ေခတ္သစ္ခရီးဆီ
ဒို႔ေတြညီစြာ
ပြဲခင္းသာမွ
သမိုင္းသစ္ကို
ေမွာ္ကြန္းစိုက္ယူ
မွတ္တိုင္ထူဖို႔
ေပးဆပ္သူတို႔၏ သစၥာအမွာ...

၂၀၀၈ခု ႏို၀င္ဘာလ ၁၉ရက္ ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ ဆန္ဖရန္စစၥကိုျမိဳ႕ တကၠသိုလ္ေဆးရံု အေရးေပၚ႒ာန



Type the rest of your post here..

၀ါဒ

နီေယာ္ဓာ
အသိတရားရိုးတံတို႔
ဆည္းပူးမႈ အဆစ္ဆက္ရင္းကိုင္းညႊတ္
ျဖတ္သန္းမႈေတြ သိပ္သည္းေစတဲ့အခါ
ခံစားမႈ ဖူးေတြ ေ၀တယ္..
ယံုၾကည္ရပ္တည္ရာဟာ ဒီအတိုင္းသာ ရွင္သန္ရ..
စိတ္၀ိဉာဉ္တို႔နဲ႔ ေရေလာင္းေပါင္းသင္..
သက္ထား၍ ပ်ိဳး
ျငိဳးခဲ ႏြမ္းခဲေလသည္။

လူ႔ရြာမွသည္ လ႔ူစၾကာထိ
ေမႊးတရွရွ ျမျမ လွၾကေစ။

၂၀၀၈ စက္တင္ဘာလ ၂၅ရက္ေန႔ ည၈နာရီ ၅၀မိနစ္






Type the rest of your post here..

သူလွ်ိဳၾကီး

နီေယာ္ဓာ
သူလွ်ိဳၾကီးဟာ
အေကာင္ၾကီးၾကီး၊ အမွီးရွည္ရွည္
ေတာမီးေလာင္ေအာင္ ရိႈ႕တယ္။

ဘာလင္တံတိုင္းျပိဳခဲ့တာလဲ အမွတ္မရဘူး။
ဗုဒၶ၊ ေယရႈေတာ္နဲ႔ ပိဋိကပ္ေတြ၊ သမၼာက်မ္းေတြကို
မ်က္ႏွာဖံုးခ်ဳပ္၀တ္
ပါးတဖက္ေတာင္ မလံုခ်င္ဘူး။

သူလွ်ိဳၾကီးမွာ အရြယ္အပိုင္းအျခားမရိွဘူး။
တကိုယ္လံုး အရည္တစိုစိုနဲ႔ေလာက္ကိုက္ေနတဲ့
အတၱေဆြးေတြကို အယားေျပရံု
မီးျမိွဳက္ဖို႔ ေတာမီးကိုသာရိႈ႕တယ္။

မ်က္ႏွာဖံုးေအာက္မွာ
အဖာတရာ ကြာလုကြာခင္ျဖစ္ေနတဲ့
အဂၤါလိႈက္ အနာေဖးတက္
မ်က္ႏွာေဘးသက္သက္သာရိွတယ္။

သူလွ်ိဳၾကီးဟာ မငိုတတ္ေတာ့
အသံနက္ၾကီးနဲ႔ အာအာအီအီ
ေအာ္ဟစ္ျမည္တမ္း
ခ်ာလပတ္ရမ္းရမ္းျပီး ခုန္တတ္တယ္။

သူလွ်ိဳၾကီးဟာ ပုစၧာတပုဒ္မဟုတ္။
အိပ္ေရးပ်က္ခံရေလာက္တဲ့
အိပ္မက္ဆိုးလဲ မဟုတ္ေလဘူး။
သူလွ်ိဳၾကီးဟာ က်ဳပ္တို႔ေတာၾကီးရဲ႕
နိယာမအမႈန္အမႊားတခုသာျဖစ္တယ္။

အဲဒီ သူလွ်ိဳၾကီးဟာ မွန္ကိုအေၾကာက္ဆံုးပဲ။





Type the rest of your post here..

ပု၀ါ မကူ ေရ မရူ

သားဗမာ
ညီေစေဟ့ ညီေစ
အာဇာနည္တို႔ေရ။

သမိုင္းမ်က္ႏွာတရြက္ ကုန္လို႔
အေရးေတာ္ပံု ဆိုက္ေရာက္ၿပီ။

ဒို႔တိုင္း ဒို႔ျပည္ သာယာလွဖို႔ို႔
ေနာင္လာသားတို႔ ေကာင္းစားဖို႔ေရး
ဒီစစ္ေခြးမိုက္အုပ္ ဒို႔ေမာင္းထုတ္ၾကစို႔။

ငါတို႔အေရး ငါတို႔ ထမ္းမယ္
တြဲလက္တို႔ တင္းထားညီရင္းႏွမတို႔ေရ။

ဒင္းတို႔ ၀ါးရင္းတုတ္မွာ ငါတို႔ဒူးမတံု႔
လံွစြတ္ေသနတ္ ငါတို႔ရင္စိုက္လဲ
ပု၀ါ မကူ ေရ မရူ
သခင္စိတ္နဲ႔ ငါတို႔ သရဏဂံုတင္မယ္။

တဘ၀ တခါသာေသ
ငါ့ညီ ႏွမေတြဘ၀
စစ္ကၽြန္နင္းျပားမက်ေစရ။

ေသာင္းထိုက္က ဘ၀ဂ္ညံ
လူထုေထာက္ခံတဲ့ တပ္ဦးအားမာန္
တဗိုလ္က်ရင္ ေနာက္တဗိုလ္ တက္မယ္။

အလံတံခြန္ ေျမမခ
ငါတို႔ေသြးသာ ေျမက်ခံမယ္
အေရးေတာ္ပံု ဒီစခန္း
ဦးလည္မသုန္ ခ်ီတက္ၾကစို႔။

လူေသရင္ေတာင္
၀ိဉာၪ္ေတြ မုန္တိုင္းဆင္မယ္။

စက္တင္ဘာလ ၂၈ရက္ ၂၀၀၈


Type the rest of your post here..

လြတ္လပ္ေသာနိဗၺာန္

ရာ၀ိျႏၵာနတ္တဂိုး
စိတ္ကမေၾကာက္ဘဲႏွင့္ ေခါင္းကိုမတ္စြာ
ထားႏိုင္ေသာအရပ္၌လည္းေကာင္း၊

ပညာသည္ လြတ္လပ္ရာ၌လည္းေကာင္း၊

ကမၻာကို က်ဥ္းေျမာင္းေသာ လူမ်ိဳးစုနံရံမ်ားျဖင့္
ေတာက္စိတ္ပိုင္းျခားမႈ မရိွရာ၌လည္းေကာင္း၊

စကားသည္ နက္ရိႈင္းေသာ သစၥာတြင္းမွလာေသာ
အရပ္၌လည္းေကာင္း၊

မေနမနားေသာ အားထုတ္မႈသည္နိဗၺာန္္သို႔
လက္လွမ္းေသာအရပ္၌လည္းေကာင္း၊

ဆင္ျခင္မႈေခ်ာင္းေရသန္႔သည္ အက်င့္ေဆြး သဲကႏၱရတြင္
ခရီးလမ္းစ မေပ်ာက္ရာ၌လည္းေကာင္း၊

စိတ္ကို အစဥ္ပ်ံံ႕ပ်ဴးေသာ ေတြးဆျပဳလုပ္မႈတို႔သို႔
အရွင္ေရွ့ေဆာင္ရာ၌လည္းေကာင္း၊

ထိုလြတ္လပ္ေသာ နိဗၺာန္္၌တပည့္ေတာ္၏ တိုင္းျပည္သည္
ႏိုးၾကားႏိုင္ပါေစ အရွင္ဘုရား။ ။

(ဂီတဥၥလီ အမွတ္၃၅)

မိုးမခမဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

အံမက်ဘူး

မင္းကိုႏိုင္
တိုက္ပိတ္လို႔ို႔
၀စီပိတ္ခဲ့ရ
အဲဒီႏွတ္ခမ္းနဲ႔ဖြဲ႕ၾကည့္တဲ့ဂီတ
အံမက်ဘူး....
ဆယ္ႏွစ္ဆယ္မိုးေခါက္ရိုးက်ိဳး
အျဖဴေရာင္ကသိုင္းရႈခဲ့ရ
အဲဒီ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔
ဖန္တီးခ်င္တဲ့ေရာင္စံုရႈခင္းအလွ
အံမက်ဘူး....
ေလာကဓံကထိုးလိုက္တဲ့
ေမးရိုးအက်ိဳးႀကီးနဲ႔
ေလာကကိုျပန္ျပံဳးျပေနရတာကုိက
အံမက်ဘူး....

Q မွတဆင့္
မအိေရႊစင္ညြန္႔ (ခ) ေမအိခင္(လယ္ေ၀း)မွ ေတာ္လွန္ရဲသူအားလံုးအတြက္ အေရာက္ေပးပို႔ပါသည္။

အလြမ္းတထြာ

နီေယာ္ဓာ
ဘယ္ပံုအသက္ရႈသြားမယ္ဆိုတာနဲ႔
အလြမ္းေတြကို ေျမးကေလး ျပ႒ာန္းပါရေစ။

ႏူးည့ံေသာ၊ ရဲရင့္ေသာ၊ စြမ္းေသာ ဖြားႀကီးမာသို႔ (ႏို၀င္ဘာ ၂၉ရက္ ၁၉၁၅- ဧၿပီ ၇ရက္ ၂၀၀၈)



Type the rest of your post here..

စိန္

နီေယာ္ဓာ
ဦးရီးရင္နဲ႔ ပ်ိဳးခဲ့သမွ်အတြက္
အလြယ္တကူ အခ်ိဳးေျခမခံေသး..
ဒီေန႕
ေသမင္းတမန္ကိုေရာ..
ယစ္မ်ိဳးတရာကိုေရာ..
အမိုက္ဆံုး အေမွာင္ထုၾကီးကိုေရာ..
စိန္

မၾကာေသးမီက ျမစ္ၾကီးနားေထာင္တြင္းက်ဆံုးသြားေသာ ဦးေလး ဦးမ်ိဳးေအာင္သန္႕သို႔

Summary

Rest of your post

တကယ့္ခရီး

နီေယာ္ဓာ
ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈ တိမ္အိုရိုင္းေတြ၊
အိမ္ေ၀း ေသြးေျခဥ ျခံဳထည္ၾကမ္းေတြ၊
ၿခိမ္းေျခာက္မႈေသာ့တံႀကီးႀကီးနဲ႔
အေသခတ္ပိတ္ပစ္ထားတဲ့ ေနသာထိုင္သာရိွမႈ ဘာသာတရားေတြ..
၀ိၪာၪ္ထိေႏွာင္ရင္း ေပ်ာ္က်စီးထန္း။

ေသြးစင္ညေတြမွာ အိပ္ေပ်ာ္တတ္ပါမွ၊
ေအာ္ဟစ္ေျခာက္ျခားရမႈေတြမွာ ဖြဲ႕သီတတ္ပါမွ၊
ဟိုဒီဘယ္ဆီမေရရာေတာ့တဲ့ နံရံေတြၾကားမွာ လံုျခံဳတတ္ပါမွ၊
ကူးစက္ပိုးေတြလိႈင္ေနတဲ့ရာသီဆိုးမွာ အိပ္မက္သက္လံုေမြးတတ္ပါမွ..

စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့..
အိပ္ကပ္ထဲက ေန႔ေတြဟာ..
မိုင္တိုင္ေတြအားလံုးအတြက္..မေလာက္သလုိပဲ။

ေရၾကည္စီးရာ ငါးစံုျမွဴးရာသို႔..

ေျခတလွမ္းတိုင္း ခရီးတြင္တယ္။
၂၀၀၈ခု မတ္လ ၂၈ ရက္ ေန႔ခင္း ၃ နာရီ


Summary

Rest of your post

ဒို႔တိုင္းျပည္

ေဇာ္ဂ်ီ
ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔
ဒို႔႐ြာ ဒို႔ေျမ၊ ဒို႔႐ြာေျမဝယ္
ေစတီ စပါး၊ မ်ားလည္း မ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲနွင္႔
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလ်ႇင္
ယာစကာမ်ဳိး၊ တညိႇဳးညိႇဳးနႇင္႔
ပုထိုးျမင္႔ေမာင္း၊ ေက်ာင္းၾကိဳ ေက်ာင္းၾကား
လႇည့္လည္သြားလ်က္
မစားေလရ၊ ဝမ္းမဝ၍
ဆြမ္းမ်ႇ မတင္နုိင္ ႐ႇိမည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ အိုျမန္မာတို႔
ဒို႔႐ြာ ဒို႔ေျမ၊ ဒို႔႐ြာေျမဝယ္
ေရခ်ိဳေသာက္ရန္၊ ျမစ္ေခ်ာင္းကန္နႇင္႔
သီးနႇံခ်ိဳပ်ား၊ မ်ားလည္းမ်ား၏
မ်ားပါေလလဲ၊ တမြဲမြဲနႇင္႔
ဆင္းရဲကာသာ၊ ကာလၾကာလ်ႇင္
ျမင္သာျမင္ရ၊ မစားရ၍
ေတာကၿပိတၱာ ျဖစ္မည္တည္း။

ထေလာ့ျမန္မာ၊ ျမန္မာ ထေလာ့
အားမေပ်ာ့နႇင္႔၊ မေလ်ႇာ့လုံ႔လ
သူကစ၍၊ ငါကအားလံုး
လက္႐ံုးျမားေျမာင္္၊ ဉာဏ္ျမားေျမာင္နႇင္႔
စြမ္းေစာင္ၾကေလ၊ ေဆာင္ၾကေလေလာ႔

ဤေျမ ဤ႐ြာ၊ ဘယ္သူ႔႐ြာလဲ
ဤယာစပါး၊ ဘယ္သူ႔စပါးလဲ
ထားေလာ့တာဝန္၊ ပြန္ေလာ့ လုပ္ငန္း
ဉာဏ္ေရႇ႕ ပန္း၍
တဝမ္းတစိတ္ ညီေစသတည္း။ ။
၁၉၃၅ ခုနႇစ္ ၾသဂုတ္လ ႀကီးပြားေရး အတြဲ - ၃၊ အမွတ္ - ၁၁

Summary

Rest of your post

ေခြးဋီကာ

ငေအာင္

ပလႅင္ေပၚမွာ ေခြးတက္ထိုင္

ေမာင္းလို႔မနိုင္ အႀကံကုန္ၿပီ

အဖန္တုံေအာင္မိုက္လွပါတဲ့

ဒင္းတို႔ မသာႏြယ္မသာမ်ိဳး။

ဝါးလံုးေခါင္းထဲလကသာ

ထရံၾကားကျပတဲ့လက္သီး

အမွန္အမွားက ရွင္းေနပါတယ္

ေတာ္သလင္းသားေတြ

ေခြးဇာတ္ကိုခင္း။

အို႔ .... အို႔ ေခ်ာ႔လည္းမရ

႐ွဴး .... ႐ွဴးေျခာက္လည္းမနိုင္

တဝုတ္ဝုတ္သာေဟာင္လို႔ေနသည္

ေမာင္တို႔တေတြ

ရွက္ေၾကာမ်ားျဖတ္ထားၾကသလား။

တပ္မေတာ္အင္အားရွိမွ

တိုင္းျပည္တကယ္ ႏြားျဖစ္ၿပီ

မသနားသင္႔ဒီေကာင္ေတြကို

ဘုန္းႀကီးေတာင္ ေခါင္းေခါက္မွေတာ့။

မီးကင္နွင္႔ေပါင္မုန္႔ေထာပတ္သုတ္

ေခြးဖင္နွင္႔တကယ့္က်က္သေရယုတ္

ဆယ္သက္ေသေတာင္ငါတို႔မေမ့ပါဘု

ေပတရာကေသြးစက္တို႔ေရ။ ။

Summary

Rest of your post

ဗႏၶဳလပန္းျခံ

မစိမ္းပင္
ငု၀ါတြဲလဲ
အခဲအဆုပ္၊ ေလလႈပ္ယိမ္းခါ
အလွရွာသူ ၾကည္ေမာႏိုင္။
နီျပာ၀ါေရႊ
ပန္းေတြ ပန္းေတြ၊ ေနရာပတ္ခ်ာ
ဒီမွာအနီး၊ ဟိုမွာအေ၀း
အေတြးေယာက္ယက္ ခတ္ႏိုင္ေသး။

ေကာင္းကင္အျပာ
ကဗၼလာေျမကြက္၊ ျမက္ခင္းျပင္ညီ
ေနရီဆည္းစ်ာ၊ အလွသာေမာ
အေမာေျဖမလား။
ၿမိဳ႕ျပပန္းျခံ
ဟန္အျပည့္ရိွ၊ အလွရိွရဲ႕
ၾကည့္လိုနားလို၊ ဘယ္သူမဆို
ၾကိဳဆိုတံခါး ဖြင့္ထားတယ္။

ဟို တေနရာ
ခရစ္အျပာ၊ ကား၀ါကားျပာ
ပတ္ခ်ာကြင္းျပည့္၊ ၾကည့္ေနရႊန္းျပက္
လက္လက္လင္းေသာ ပိုးဖဲေရာင္။

အေရာင္ညစ္မြဲ
စက္ရံုထဲက အလုပ္သမား
ေစ်းရံုထဲက အထမ္းသမား
လမ္းမေပၚက နင္းျပား
ဆင္းရဲသားၿမိဳ႕ျပ ဗိန္မ ေအးသာ
မလာ ဘာေၾကာင့္အပန္းမေျဖ။

ၿမိဳ႕လယ္ပန္းျခံ
ဟန္အျပည့္ရိွ
ၾကည့္လိုနားလို၊ ဘယ္သူမဆို ႀကိဳဆိုတံခါး
ဖြင့္ထားသားေလ။ ။
၂၀၀၆ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ သစၥာေတာ္လွန္ေရးစာေပ မဂၢဇင္း အမွတ္ (၈)




Summary

Rest of your post

ရင္ၾကားေစ့ေဆာင္း

ေစာမာန္ (မႏၱေလး)
ႏွင္းမႈန္ေတြ တဖြဲဖြဲက်ေနေလၿပီ။

ေနာင္မြန္းၿမိဳ႕ေလးထဲမွာ အနမ္းေတြနဲ႔ ခလုတ္တိုက္မိ
လြမ္းစိတ္ေတြ ဖိတ္က်က်န္ရစ္ေပါ။့

က်မဟာ..ပန္းခ်ီဆရာ ရမ္းဘ္ရန္႕ ျဖစ္ခ်င္သလား
သိပၼံပညာရွင္ နယူတန္ျဖစ္ခ်င္သလား
အခ်စ္ကိုကိုးစားရင္းပဲ..ရင္ခြင္ေစာင္းႀကိဳး အျဖတ္ခံခဲ့ရသူမို႔
မေသခ်ာ။

က်မဟာ..
ေမာင္ခ်စ္တဲ့ ဗမာမေလးလဲ မျဖစ္ခ်င္
ကခ်င္မေလးလဲ မျဖစ္ခ်င္
ကရင္မေလးလဲ မျဖစ္ခ်င္
္ကယားမေလးလဲ မျဖစ္ခ်င္
ခ်င္းမေလးလဲ မျဖစ္ခ်င္္
ရွမ္းမေလးလဲ မျဖစ္ခ်င္
ပအို႔၀္မေလးလဲ မျဖစ္ခ်င္
ပေဒါင္မေလးလဲ မျဖစ္ခ်င္
လူသားေလးတေယာက္ အျဖစ္ပဲ..

ေမာင္က လက္ကိုဆြဲၿပီး
ခေရာင္းေျမကို ထြန္ရက္လို႔ို႔
လြတ္လပ္ေရး အသီးအပြင့္
လူ႕အခြင့္အေရး ပန္းဆြဲပန္းခိုင္
ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ သီးေရးပြင့္ေရး
ေမာင့္ေဘးမွာ ျဖစ္တည္မႈေလးတခုဆိုတာနဲ႔တင္
လံုေလာက္ ေက်နပ္ခ်င္စရာေကာင္းပါၿပီ ေမာင္ေရ။

ေမာင္က..
ေမခနဲ႔ မလိခက တပ္ေပးတဲ့
ေငြၾကက္ခြပ္ ေတာင္ပံေလးေတြနဲ႔
လွပတဲ့လိပ္ျပာကေလး ျဖစ္လာသူဆိုရင္..

က်မကလည္း..
ဧရာ၀တီရဲ႕ ေရႊေရာင္ပြင့္ဖတ္ေတြကို
ရင္ရွား(လ်ား)ထားတဲ့
ေမြးထံုသင္း ပန္းတခင္းေပါ့။

ေမာင့္ကမၻာမွာ ေရႊေရာင္ပန္းေတြ ပြင့္ခြင့္မရွိဘူး “အားနန္” လို႔
ေမာင့္တခြန္းစကား စိမ္းထားရက္သူ။

သမိုင္းကပူတဲ့ ေႂကြး
လူမ်ိဳးေရး အညိႈးအေတးတဲ့လား
အေက်ဆပ္စရာ ရင္ခြင္တညႊတ္စာ
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအိပ္မက္ေတြသာ ရွိပါရဲ႕။

က်မဟာ..
ေမာင္နဲ႕ကြဲဲျပားစြာ ေမြးဖြားလာခဲ့ေပမယ့္
ေမာင့္အေတာင္ပံေလးေတြအေၾကာင္း
တျမတ္တႏုိး ကဗ်ာဖြဲ႕တတ္သူပါ။

အမုန္းေတြကို
ခါကာဘိုရာဇီရဲ႕ ေခ်ာက္နက္ႀကီးထဲ
ပစ္ခ်ျမွဳပ္ႏွံၾကပါစို႕။

ခြဲျခားမႈေတြကို
ႀကိဳးတံတားေလးအျဖစ္ သိုင္းၿပီး
စည္းလံုးၾကပါစို႔ ေမာင္ေရ။

အတိတ္ရဲ႕ အမွားေတြ
ေမာင္နဲ႕ က်မေခတ္မွာမွ
၀န္မခ်..၊ ခြင့္မလႊတ္ၾကရင္
အနာတရေတြနဲ႕ မိခင္တိုင္းျပည္အတြက္
ေဆးဖက္၀င္တဲ့ ေမတၱာေတြေပ်ာက္ဆံုး
ဒီမိုကေရစီေရးလည္း ပ်က္သုဉ္း
အနာဂတ္ေတြ လံုးပါးပါးလိမ့္မယ္။

အမွတ္ရပါ ရဲ႕ ..
“စု”စကား နားမွာၾကားမိ
လူနည္းစုေတြ..၊ လူမ်ားစုေတြ
ယဥ္ေက်းမႈအသြင္ ဘယ္လိုျခားလည္း
တခုတည္းေသာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဓေလ၊့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးယဥ္ေက်းမႈဆီ
ဦးတည္ရမတဲ့။
ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အႏွစ္သာရဟာ ဒါပဲေမာင္။

ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ရက္ဟာ
ဗမာမေလးတေယာက္ကို
ေမခနဲ႕ မလိခက ၾကည္ျဖဴလက္ခံတဲ့ “ေငြလိပ္ျပာေလး” အျဖစ္ဖန္ဆင္းၿပီး
ဧရာ၀တီရဲ႕ ရင္ခြင္က “ေရႊေရာင္ မေနာပန္းေလးတပြင့္” ဖူးပြင့္ခြင့္ ေပးလိမ့္မယ္။

ေနာင္မြန္းၿမိဳ႕ေလးထဲမွာေလ
ေမာင့္အနမ္းေတြနဲ႔ ခလုတ္တိုက္မိ
က်မရဲ႕ လြမ္းစိတ္ေတြ ဖိတ္က်က်န္ရစ္ေပါ့
ႏွင္းမႈန္ေတြ တဖြဲဖြဲက်ေနေလၿပီ။ ။
၂၀၀၅ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ သစၥာ ေတာ္လွန္ေရးစာေပမဂၢဇင္း အမွတ္ (၄)

Summary

Rest of your post

အေမွာင္ထဲကအလင္းတစက္

ဂုရုေကြး
မႏွစ္က ငါတို႕ေျမမွာ
သံဃာေတြရဲ႕ေသြးနဲ႕
သမိုင္းစာမ်က္နွာသစ္ကို ေရးထြင္း၊
အေမွာင္ထဲက အလင္းတစက္။

ငါတို႕ရဲ႕အနာဂတ္အတြက္
အသက္နဲ႔ရင္းၿပီးေပးဆပ္သြားခဲ့။

နိဂံုးမွာေတာ့
ငါတို႔မၿပံဳးခဲ့ၾကရဘူး။

စနစ္ဆိုးကေန ႐ုန္းထြက္၊
ေသြးေႂကြးကို ဆပ္ဖို႔
ငါတို႔အခ်ိန္တန္ျပန္ၿပီ။

ေသြးနဲ႔ေရးတဲ့ေမာ္ကြန္းေတြနဲ႔
ရဲရဲေတာက္ေသြးေသာက္တို႔
ငါတို႔လက္ေတြခိုင္ခိုင္ၿမဲ
အတူတူတြဲလို႔

အနာဂတ္ထဲကိုတိုးဝင္ၾကမယ္။

Summary

Rest of your post

အလွဆံုး ရိုမီယိုနဲ႔ ဂ်ဴးလိယက္

နီေယာ္ဓာ
လူတန္းစားဘာသာနဲ႔
တဖြဖြ တတြတ္တြတ္
ရြတ္ေနတဲ႔ သမိုင္းဘ၀
ငါ သူ႔အစား ေမာလွၿပီ..

ေရခဲျမစ္ေတြ အရည္ေပ်ာ္တဲ့အခါ
အဲဒီထဲ မင္းနဲ႔ငါ႔သမိုင္း
ေတာင္႔တင္းစြာ ေမ်ာပါလိမ္႔..

ခ်စ္သူေတြ
မ်က္လႊာခ်ၿပီး ေက်ာခိုင္းသြားရတဲ႔အခါ
ျဖတ္သန္းသြားရတဲ့ ခရီးေတြက
ပိုရွည္သြားေလရဲ ႔ ..

ငါ့ခ်စ္သူရယ္..မုန္းေတာ့ မမုန္းပါနဲ႔
အမုန္းဆိုတာ မေကာင္းဘူး..

မင္းရြတ္ထမ္းသြားရတဲ႔
လည္တံရွည္ အိပ္မက္ေသေတြ
အသက္သြင္းဖို႔က ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား..

ငါ့ဘ၀ကေတာ့ မင္းသိတဲ့အတိုင္း
သမုေစ ၦဒ၀ိရတီေတြကို..
အခါခါခ်နင္းၿပီး
ငရဲကို..သြားရမယ္႔ အျဖစ္..

ဒီေတာ႔လဲ..ရွိေစေတာ့

ငါ့ရင္ခြင္ အက်ိဳးႀကီးကို..
ျပင္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ႔ပါဘူး..
နီေယာ္ဓာ
၂၀၀၃ ခု ဒီဇင္ဘာလ ၂၈ရက္ မြန္းလြဲ ၁၂နာရီ ၄၇မိနစ္

Summary

Rest of your post

သားေကာင္

ငေအာင္
မွတ္မွတ္ရရ။ အဲဒီေန႔က ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန႔။ ဇန္န၀ါရီရဲ႕ ေန႔တေန႔မွာျဖစ္သည္။ ေမြးေန႔မတိုင္ခင္ကတည္းက အေမကကြၽန္ေတာ့္ကိုေမးပါသည္။ "သား... ဒီနွစ္မင္းေမြးေန႔မွာ မင္းဘာလုပ္ခ်င္သလဲ" ဟု။ "ထူးထူးျခားျခားကုသိုလ္ေကာင္းမွူတခုခုလုပ္ပါလား”ဟုလဲဆိုသည္။ အဲသည္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစား၏။ သူမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးရွိ ၊ ကိုယ္လည္းကုသိုလ္ရမည့္ဟာ တခုခုေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ဆိုသည့္ေကာင္ကလည္း တနွစ္လံုးေနမွ ဘုရားဆယ္ခါျပည့္ေအာင္ ရိွခိုးသည္မဟုတ္။ ဒီတခါေတာ့ ေကာင္းမႈေလးတခုေလာက္ လုပ္ဦးမွပါေလဟုေတြးၿပီး ဘာလုပ္လွ်င္ေကာင္းမလဲဟု စဥ္းစားပါသည္။

ရုတ္တရက္ အေတြးတခုေပၚလာ၏။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ေရွ႕မ်က္နွာျခင္းဆိုင္တြင္ ဆင္းရဲသားပ်ံက်ရပ္ကြက္တခုရွိသည္။ အမ်ားစုမွာ လက္လုပ္လက္စား ေအာက္ေျခလူတန္းစားမ်ားျဖစ္ၿပီး လူလတ္တန္းစားအနည္းငယ္သာရွိသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အေခၚအရဆိုရင္ "အေပအေတ" ေတြေပါ့။ စရိုက္ေတြကၾကမ္းသည္။ ဘဝရဲ႕ဒဏ္ရာေတြပါ။ အဲသည္တုန္းကေတာ့ စနစ္ဆိုးေတြဘာေတြ မစဥ္းစားခဲ့မိ။ အဲသည္ရပ္ကြက္ကေကာင္ေတြနဲ႔လည္း ရန္မၾကာခဏျဖစ္ဖူး၍ ရန္ၿငိဳးရွိသည္။ သည္ေတာ့့ ထိုရပ္ကြက္ထဲသို႔ ကြၽန္ေတာ္သိပ္မသြားျဖစ္ခဲ့။ ထိုရပ္ကြက္ထဲမွဘဝေတြကိုလည္း အနီးကပ္မသိခဲ့။
ရုတ္တရက္ေပၚလာေသာစိတ္ကူးအရ ထိုရပ္ကြက္ထဲရွိ ဆင္းရဲေသာအိမ္တအိမ္စီကို ဆန္တျပည္စီေဝငွရန္ႀကံစီသည္။

ကြၽန္ေတာ့္အေတြးမွာ ထိုရပ္ကြက္ထဲမွေကာင္ေတြနွင့္ ဆက္လက္ရန္ျဖစ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့။ ရန္လည္းေျပမည္ ၊ ကုသိုလ္လည္းရမည္ ၊ ထိလည္းထိေရာက္မည္။ တခ်က္ခုပ္ ေလးငါးခ်က္ျပတ္ေသာ အစီအစဥ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုအႀကံကို အေမ့အားေျပာျပသည္။ အေမကလည္းသေဘာက်၏။

ထို႔ေၾကာင္႔ထိုရပ္ကြက္မွ ရပ္ကြက္လူႀကီးနွင္႔တိုင္ပင္သည္။ ရပ္ကြက္လူႀကီးက "ကြၽန္ေတာ္တို႔ေဝေပးမယ္ေလ ၊ အစ္မႀကီးတို႔ဒုကၡခံေဝေနစရာ မလိုဘူး" တဲ့။ "ဟင္း... ဟင္း.... ဟင္း.... ဒါမ်ိဳးလာမလုပ္နဲ႔ေလ။ သမဆိုင္က အေလးကိုပဲေသြးလို႔ရမယ္။ ကိုယ္တို႔ကိုဂြင္လာမဖန္နဲ႔။ ဒါမ်ိဳးေတြရိုးေနၿပီ။"

အဲဒီလို ရပ္ကြက္လူႀကီးနဲ႔ညွိလို႔မရေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ မရ,ရေအာင္လွဴမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဆန္ငါးတင္းဝယ္ ၊ ႂကြပ္ႂကြပ္အိပ္ထဲ တျပည္စီထည့္ ၊ ၿပီးေတာ့ ဆန္ထုပ္တင္ဖို႔ကားတစ္စီးငွါး အစစ အရာ႐ာ ျပင္ဆင္ၾကပါသည္။ ေနာက္ေန႔ (ကြၽန္ေတာ့္ေမြးေန႔) ေရာက္ေတာ့ စီစဥ္ထားသည့္အတိုင္း ကားတစီးျဖင္႔ ေန႔ခင္း (၁)နာရီေလာက္တြင္အိမ္မွထြက္၏။ ထိုရပ္ကြက္ထဲစ,ဝင္ေတာ့ စိတ္ကတထင္႔ထင္႔။ ငါတို႔လွဴတာ သူတို႔မွယူၾကပါ့မလားမသိဘူးေပါ့။

ကြၽန္ေတာ္႔အထင္ တက္တက္စင္လြဲခဲ့ပါ၏။

ရပ္ကြက္ထဲေရာက္ေတာ႔ ထူးထူးျခားျခားဆိုင္တဆိုင္ကို ကြၽန္ေတာ္ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ပထမေတာ႔ မုန္႔ဟင္ခါးဆိုင္ထင္မိ၏။ လူစီကားလွသည္။ လူမ်ားမွာ လက္စြဲခ်ိဳင့္ေလးေတြကိုယ္စီနွင္႔ ဆိုင္ထဲဝင္သြားၾက၏။ ၿပီးေတာ့ျပန္ထြက္လာၾက၏။ လူတေယာက္မဟုတ္ ၊ နွစ္ေယာက္မဟုတ္ ၊ သံုးေယာက္မဟုတ္။ ထူးဆန္းလွသျဖင္႔ ထိုဆိုင္အနီးသို႔သြား၍ စူးစမ္းမိသည္။ ဖတ္လိုက္ရေသာဆိုင္ဘုတ္ေၾကာင္႔ ကြၽန္ေတာ္အသက္႐ွဴမွားမတတ္ျဖစ္သြား၏။ ဟုတ္ပါ႔မလား.... ေသခ်ာေအာင္ေနာက္တေခါက္ ျပန္ဖတ္မိသည္။ "ေသခ်ာပါတယ္.... ဒါ "ထမင္းရည္"ေရာင္းေနတာပါ။ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနၾကၿပီတုန္း....... လူေတြထမင္းမစားနိဳင္ၾကေတာ့လို႔ ထမင္းရည္ေတာင္ ဝယ္ေသာက္ေနၾကရၿပီ။ ဒါဆို ထမင္းရည္ေတာင္ မေသာက္နိဳင္တဲ့လူေတြလည္းရွိမွာပဲ".....ေတြးရင္း ၊ ေတြးရင္း ...ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ထိခိုက္လြန္း၍ မ်က္ရည္က်မိသည္။

ဆန္တကယ္ေဝေသာအခါ လာလိုက္ၾကသည့္လူေတြမွမနည္း.... ထိုအထဲမွ ကေလးငယ္မေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ဆြဲလာသည့္ အမယ္အိုႀကီးတေယာက္ ဆန္လာယူ၏။ ဆန္ယူရင္းနွင္႔ သူ၏ေျမးမေလးကို "သမီးေလး... မငိုနဲ႔ေတာ႔ေနာ္.... အဘြားတို႔ဒီေန႔ထမင္းစားရေတာ႔မယ္ေနာ္" တဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုမွမခ်ဳပ္ထားနိဳင္ေတာ႔ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ေျမးမေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို "ဦးဦး ... သမီးတို႔ကို ဒီလိုမ်ိဳး ေန႔တိုင္း ဆန္ေဝမွာလားဟင္" တဲ႔ ...

အဲသည္ေန႔က ဆန္ (၁၅) တင္းကုန္ပါသည္။ ေတြးစရာမ်ားလည္းရခဲ႔သည္။ စနစ္ဆိုးရဲ႕သားေကာင္မ်ားပါ။ ကြၽန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခု ခ်လိုက္မိသည္။

ထိုေန႔ညက ကြၽန္ေတာ္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ႔ပါ။ ။

Summary

Rest of your post

အက်ဥ္းစံ

ငေအာင္

အလင္းေရာင္..... တခါျမင္ရျပန္ၿပီ

လွစ္ကနဲေတြ႕လိုက္ရတဲ႔ ငွက္တအုပ္

ခြပ္ေဒါင္းနီေတြမ်ားလား ......

မဟုတ္ေသးဘူး ...... သူတို႔မလာၾကေသးဘူး.....

ေနာက္က်လိမ္႔မယ္ထင္ရဲ႕

မနက္ျဖန္ေတြလည္းရွိပါေသးတယ္ေလ။

ေျခရင္းက အစာခြက္......

ပု႐ြက္ဆိတ္ေတြေတာင္အစာေတာင္းေနၾကၿပီ

ငါ႔မ်က္နွာကိုေမာ့မၾကည္႕ၾကပါနဲ႔

မင္းတို႔အတြက္လည္း မနက္ျဖန္ဆိုတာ ရွိပါေသးတယ္ကြ

ရွာစရာရွိတာသာရွာ

ထမင္းတလံုးရဖို႔.....

မင္းတို႔ ငါ႕ေလာက္ ရင္းသင္႔ရင္ ရင္းရဲရမွာေပါ့။

ငါ႔အတြက္ကေတာ႔ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ကြာ

အရင္းအနွီးကမေသးဘူး

ငါ့အေဖ၊ ငါ့အေမ၊ ငါ႔ေဆြမ်ိဳး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ

ၿပီးေတာ႔ငါ႔လူမ်ိဳး.....

သနားသံ၊ ဂုဏ္ယူသံ၊ အျပစ္တင္သံေတြ

ငုိေႂကြးသံ၊ ဟစ္ေအာ္သံ၊ ေသနတ္သံေတြ

ၿပီးေတာ႔.....ေပတရာေပၚက ေသြးစက္မ်ားရဲ႕႐ွုိက္သံ

ဟာ...... အကုန္လံုး ရွိေနတုန္းပဲ
လြပ္လပ္မွူကို ဖိနွိပ္မွူေအာက္မွာ ရင္းထားတယ္

တရားမႈရဖို႔ မတရားမႈကို ရင္ဆိုင္ေနတာပါ

စနစ္ဆိုတာလည္း သခၤါရကို မေတာ္လွန္နိုင္ပါဘူး

ေနာင္တမရဘဲ ဆယ္ခါျပန္စေတးဝံ့ပါတယ္

ေသြးခ်င္းတူရင္လက္ခုပ္တီးပါ

အပမ္းမႀကီးရင္ ဆုေတာ့ေတာင္းေပးၾကပါ

ကြၽန္ေတာ္ေသရင္ သရဏဂံုုမတင္ၾကပါနဲ႔ဦး

ဒီတိုက္ပြဲဆံုးေအာင္တိုက္ပါရေစ.....

ဘဝမ်ားအတြက္ ဘဝေလးတခုမရင္းသင္႔ဘူးလား

ကြၽန္ေတာ့္ကိုသနားရင္ ေနာက္မဆုတ္ၾကပါနဲ႔ဗ်ာ

အလင္းတန္းေတြနဲ႔အတူ ခြပ္ေဒါင္းနီေလးပ်ံလာေတာ႔မွာပါ

"live for nothing, die for something" တဲ႔

တကယ္ေတာ႔ေသျခင္းဆိုတာ ရွင္သန္ျခင္းေလာက္ ဒုကၡမမ်ားပါဘူး......
ခင္ဗ်ားျမင္ခ်င္ရင္ ၾကည္႕စရာေတြအမ်ားႀကီးပါ

လက္ခုပ္ေလးတခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္တီးၿပီး

ခြပ္ေဒါင္းနီေလးကို မာန္သြင္းေပးလိုက္ၾကစမ္းပါဗ်ာ။ ။

Summary

Rest of your post

အ႐ူး

နီေယာ္ဓာ
ခရီးမိုင္နွင္၊္
ရထားထင္၍
သြားပင္ေသာ္ျငား ရဟတ္ခ်ား။ ။



Summary

Rest of your post

ေသြးေႂကြး

ငေအာင္

ေျမပံုံၾကားမွ အသက္မ်ားအတြက္္ ကြ်နု္ပ္တို႔ဂုဏ္ယူပါ၏။
နံ႐ံၾကားမွ ဘဝမ်ားအတြက္္ ကြ်နု္ပ္တို႔ဂုဏ္ယူပါ၏။
ေတာေတာင္ၾကားမွ အိပ္မက္ဆးုိမ်ားအတြက္္ ကြ်နု္ပ္တို႔ဂုဏ္ယူပါ၏။

ေျမႀကီးေပၚတြင္ သူတို႔၏ေသြးမ်ား နီေနပါေသးသည္။
ေလထုထဲတြင္ သူတို႔၏ဟစ္ေႂကြးသံမ်ား ျမည္ေနပါေသးသည္။
ေရျပင္ထဲဲဲတြင္ သူတို႔၏မ်က္ရည္မ်ား စီးေနပါေသးသည္။

ထိုုေျမႀကီးကို သင္......... နင္းရက္ပါသလား....
ထိုေလထုကို သင္......... ႐ွဴ႐ွိဳက္ရဲပါသလား....
ထိုေရကိုု သင္......... ေသာက္မ်ိဳဝံ႔ပါသလား....

ျပည္သူတခ်က္တတိုင္း သူတို႔မ်က္ရည္တေပါက္က်၏
အသည္းဆတ္ဆတ္ခုန္၏။

တခ်ိန္တြင္...........
ထိုဝိဥာဥ္မ်ား၊ဘဝမ်ားနွင္႔ အိပ္မက္ဆးုိမ်ားတို႔သည္ သံသရာတေကြ႕ျပန္လည္ဆုံ၍
မဟာပထဝီေျမႀကီး တုန္ဟီးျမည္ကာ
ေနလစံုညီ ေပၚထြက္ပါလိမ့္ဦးမည္။ ။

Summary

Rest of your post

ခ်ဳပ္႐ိုးသီျခင္းနွင္႔ ေမတၱာသီလ

ေစာမာန္ (မႏ ၱေလး )
သားရယ္ မင္းမလဲဒုကၡ
အသက္ထြက္လု
ေသြးစုအိုင္လိ႔ု႔
အ႐ုိးသြင္က်ိဳး...

မင္းအေမေပးတဲ့ မ်က္နႇာကေလးေပၚ
အေယာက္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္
ဖိနပ္ေတြနဲ႔ ခုန္ေဆာင့္
တိုင္းတပါးက လမ္းၾကားေမွာင္ထဲ...
မင္းအသားအေရာင္ သူတို႔နဲ႔ကြဲလို႔
ေသေစခ်င္တာ ခံရသတဲ့

သူတို႔မလဲ ဒုကၡ
နာဇီဗိုင္းရပ္စ္ ဦးေနွာက္ကို ကိုက္ျဖတ္
အမိမနိုင္ အဖမနုိင္
တိုလွတဲ့ဘဝ
ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ေမတၲာမသိ
ကိုယ္စားျပဳ လူမ်ိဳးမ႐ွိ
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ အေတြးမိႉင္းေတြပိလို႔
အသားအေရာင္ထက္ အေရးႀကီးအံ့ဖြယ္ေတြ ေလာကထဲ ႐ွိတာမသိ
ဝက္႐ူပ်ံတာထက္ ဆိုး
ဒီလူမမာေတြကို
အမ်ိဳးစြဲ အမ်ိဳးခြဲ ေရာဂါစင္ရေအာင္
ဘယ္လိုဂ႐ုဏာမ်ိဳးေတြနဲ့ေထြးေပြ႕ ကုသေပးရပါ့။

ေမတၱာဝါဒဟာ ဒီေလာက္ႀကီးက်ယ္သတဲ့လား

အဘ ဂနၶီႀကီးေရ..
ရဲရင္႔သူသာ ေမတၱာဝါဒီ ျဖစ္နုိင္သတဲ့
သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့ လူ႕နလဗိနၷေလးေတြကို
ကမ ၻာက ဝိုင္းဝန္းလို႔
ေမတၱာေဆးတိုက္ေကၽြး
ဂ႐ုဏာလက္ေတြနဲ႔
စိတ္က်န္းမာသန္စြမ္းေရး
ပ်ိဳးေထာင္ေပးနုိင္ၾကပါေစ။


စက္တင္ဘာလ ၁၆ရက္၊ ၂၀၀၅၊ ည ၁၁နာရီတြင္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕၌ မၿပီးေသးေသာ လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမွ ု အမုန္းစိတ္ျဖင္႔ လူအေရာက္၂၀ေက်ာ္၏ ႐ိုက္နွက္ျခင္းကိုခံရ႐ွာေသာ ဗမာလူငယ္ေလး ၃ဦးအေၾကာင္းၾကားမိရာမွ ကမ ၻာေလာကအတြက္ စိတ္မေကာင္းႀကီးစြာ ျဖစ္မိေသာေၾကာင့္ ေရးစပ္ပါသည္။ မိမိရင္ေသြးတို႔အား လံုျခံဳမွ ုၿငိမ္းခ်မ္းမွ ုေပးစြမ္းနိုင္ေသာ ဗမာနုိင္ငံေတာ္သစ္ဆီ အျမန္ဆံုးအေရာက္လွမ္းၾကရမည္။

၂၀၀၅ ခုနႇစ္ နိုဝင္ဘာလ သစၥာ ေတာ္လွန္ေရးမဂၢဇင္း အမွတ္ ၇

Summary

Rest of your post

ေမေမ႔အတြက္

သွ်င္ေန၀င္းေဇာ္

ေမေမ့အတြက္

အရင္လု ိ.. ႏွင္းဆီပန္း၀ါေတြ မရွိဘူး…

ခရမ္းေရာင္ ႏွင္းဆီေလးတပြင့္ေတာ့ ပန္ထားတယ္..

ပန္းခ်ီကားေတြလဲ ခပ္ဖန္ဖန္ေျမ၀ါေရာင္ေတြခ်ည္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး..
အရက္ပုလင္းေတြလဲ ဘီရုိထဲမွာ ဒီအတုိင္းဘဲ
ေဆးလဲ မွန္မွန္ေသာက္တယ္…
လုိခ်င္တာေတြလဲ သိပ္မမ်ားေတာ့ မာနပုိႀကီးလာတယ္ထင္တယ္..
ညဆုိအိပ္တယ္…


ဟုိအရင္ကလုိ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလုိ႕.. ေမေမေတြးေနသလား..
ဒီေန႕…..ေမ႕ေမ႕ကုိ သမီး စင္ဒရဲလားေလး ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း….
ေျပာရင္း….ႏွုတ္ဆက္မလုိ႕ပါ……အခ်စ္ကအေရးႀကီးတယ္ဆုိေတာ့..

တခုဘဲ …
ေမေမနဲ႕ကဗ်ာေတြေလ... မေျပာင္းဘူး…


ဒီေန႕… ေမ႕ေမ႕လက္ေရးေလးေတြ အေငြ႕ပ်ံၿပီး…
တိမ္ညြန္႕ေတြ ျဖစ္သြားထင္ပ…
ေကာင္းကင္တခုလုံး ကာရံေတြခ်ည္းပဲ...

ေမေမ့အတြက္..

Summary

Rest of your post